مایل بودم فاصله زمانی بیشتری را بین قسمت های مختلف «دزدان دریایی» تجربه کنم گپی کوتاه و خواندنی با جانی دپ خلاصه مطلب: این بازیگر درباره مشکلاتش در این مجموعه فیلم، اینکه چرا دزدان دریایی از دولت با اخلاق ترند و در نهایت چگونگی برقراری ارتباطش با فیلمنامه سخن گفت.

جانی دپ" از پشت پرده نقشش در «دزدان دریایی کارائیب»(جذر و مدهای غریب که از تاریخ 20 می به روی پرده می رود) و اینکه چرا اصول اخلاقی این غارتگران را تحسین می کند، سخن گفت.


چهار سال از قسمت سوم دزدان دریایی گذشته است. دراین سال ها چه اتفاقی افتاد؟                        

اگر اوایل کار کنترل بیشتری بر امور داشتم، فاصله زمانی بیشتری بین قسمت های مختلف این مجموعه فیلم قرار می دادم. یکی از دلایل اینکه این قسمت از «دزدان دریایی» زمان بیشتری طلبید این بود که بر آنچه می توانستیم انجام دهیم تا آن را جذاب، نو و متفاوت از کار درآوریم و فقط تکراری از همان کلیشه های قدیمی را تحویل بینندگان ندهیم، متمرکز بودیم.

آیا صحت دارد که دو قسمت پیشین بصورت متوالی و بدون فاصله زمانی فیلمبرداری شد؟            

قسمت های دو و سه تقریباً پشت سرهم کار شد. از آنجا که فیلمنامه از ابتدا سه گانه نوشته نشده بود، نویسندگان مجبور شدند راهی برای مرتبط کردن آن سه قسمت پیدا کنند- و در این راستا، زیرطرح ها و زیر-زیرطرح هایی وجود داشت، و این کار را پیچیده و مبهم می کرد. من گفتم: «ببینید، بیایید آن را ساده کار کنیم و همان کاری را که فکر می کنیم درست است انجام دهیم.»

به همین دلیل است که نزدیک به نویسندگان و درکنار آنها کار می کنید؟ این از چه زمانی آغاز شد؟       

من درحال بازی در «دشمنان مردم» بودم که مذاکرات اولیه را انجام دادیم. بعد از آن بود که صحبت ها دنبال شد: "چرا به این فکر می کنی؟ چرا به آن فکر می کنی؟" و من وارد شدم تا شانسم را امتحان کنم. درباره این کاراکتر، ظرایفی در ابعاد شخصیتیش بود که به مرور در تمرین ها و صحبت هایمان بدست آوردم، حتی مواردی هم بود که حین فیلمبرداری به آنها رسیدم.

آیا درباره زندگی واقعی دزدان دریایی تحقیقی انجام دادید؟                                                    

من همیشه درباره موضوع کارم تحقیق و مطالعه می کنم. این شیوه ای برای تمام عمر من است. به طرزی خارق العاده، دزدان دریایی اصول اخلاقی ای داشته اند که بی نهایت قابل قبول تر از اصول دولت و ارتش بریتانیا بوده است. برای مثال، وقتی که کسی دزد دریایی می شود، حتی اگر تازه وارد گروه و سوار بر کشتی شده باشد، همه یکسان سهم می برند؛ هرروز از جیره نوشیدنی سهم مشخصی دارد. در ارتش بریتانیا، این موارد وحشتناک است: "فرد کاری را انجام خواهد داد، که به آن علاقه ای ندارد و شرایط بسیار سخت است."

صحبت از سختی شد، سخت ترین بخش کارتان را کدام بخش می دانید؟                                        

من درگیر سختی های جسمانی بودم. باید برای این کاراکتر، کاری را انجام می دادم که به کمرم فشار بسیاری وارد می کرد؛ مجبود بودم این وضعیت بد را که به سیاتیکم فشار زیادی وارد می کرد تا پایان حفظ کنم. شرایط آنقدر بد بود که  انگار جریان برق از من عبور می کند. آن را درحین فیلمبرداری حفظ کردم؛ راه دیگری نبود. در کل مجموعه فیلم لنگیدم. بسیار وحشتناک بود- آنقدر بد که به تدریج حس کردم به آن علاقه مند شده ام! شرایط بدی بود، با این حال به آن عادت کرده بودم و با تمام شدنش حتی گاهی دلتنگ آن می شدم.

آیا این باعث می شود که درباره قسمت پنجم بیشتر فکر کنید یا تردید داشته باشید؟ با توجه به اینکه فیلمنامه این قسمت در حال نوشته شدن است.                                                                    

هنوز چیزی نمی دانم. به داستان، فیلمنامه و کارگردان بستگی درد. البته این طور هم نیست که بگویم، «بیایید کار کنیم تا در کریسمس 2012 فیلم را آماده داشته باشیم.» باید مدت زمانی را سپری کنیم. بهتر است که در آینده هم همه چیز استثنائی باشد، درست همانطور که تاکنون برای من استثنائی بوده است.

برنامه هاي ويژه تابستانه شبكه سه به شرح ذيل اعلام شد:


گروه فیلم و سریال

سریال داستانی «نابرده رنج» / 40 قسمت 40 دقیقه ای

زمان پخش: ازشنبه 90/3/23، هر شب –ساعت 23:00
تکرار پخش: روز بعد- ساعت 18:00
نویسنده و کارگردان: علیرضا بذرافشان
تهیه کننده: محمود رضایی

بازیگران: کامبیز دیرباز، سام درخشانی، سیاوش طهمورث ، میلاد کی مرام ، ثریا قاسمی، مینا جعفرزاده ، سحر دولتشاهی، صدرالدین حجازی، محمود رضایی و...

خلاصه داستان: این مجموعه داستان جوانی بنام اسد را روایت می کندکه در پی یک افسانه قدیمی راهی سفر می شود و می خواهد ره صدساله را یک شبه طی کند و...

سایر عوامل:
تدوین همزمان: سیاوش کردجان، طراح گریم : محمد قومی، مدیر صدابرداری: امیر پرتوزاده، مدیر تصویربرداری: علی محمدزاده، طراح صحنه و لباس : حسین مجد، مدیر تولید :عبدا.. شهباززاده


گروه اجتماعی

«40 دقیقه بدون قضاوت» /26 قسمت 40 دقیقه ای

زمان پخش: از 90/4/4 ،شنبه ها ،دوشنبه هاو چهارشنبه ها -ساعت 24:00
تهیه کننده: علی جلیلوند
کارگردان: وحید جلیلوند
کارشناسان برنامه: خانم دکتر محرز، آقای دکتر صدر و ...

- این برنامه به موضوعاتی نظیر معتادان مواد مخدر، بیماران ایدزی، زنان خیابانی، دختران فراری و...می پردازد. امروزه در جامعه به سوژه هایی برمی خوریم که یا با ناراحتی و اکراه به آن می نگریم و یا با بی تفاوتی از کنار آن ها می گذریم. عمده مشکلات این افراد از آسیب های اجتمایی و ناهنجاریهای فرهنگی نشات گرفته است. ضمنا هر قسمت برنامه توسط یکی از هنرمندان (وحید جلیلوند، مهراوه شریفی نیا، سیما تیر انداز، برزو ارجمند، نیوشا ضیغمی، رحیم نوروزی و...) اجرا می شود.


گروه اجتماعی

«نیمروز»(ویژه تابستان)/ 90 قسمت 45 دقیقه ای

زمان پخش: هر روز به جز پنجشنبه هاو جمعه ها– ساعت 12:00
تهیه کننده: علی زاهدی

- بر نامه ای است زنده و گفتگو محور با حضور اشخاص موفق در حوزه های مختلف و با تغییراتی در تیتراژ شروع و پایان، گزارش ها و حتی در انتخاب میهمانان به گونه ای که فضای برنامه برای جوانان شادتر و جذاب تر باشد. بررسی وقایع روز با نگاه انتقادی و طنز نیز از بخشهای ویژه برنامه تابستان برنامه نیمروز است.

سایر عوامل:
مجری: علی ضیا،  کارگردان هنری: حامد جوادزاده، مدیرتولید: ایوب جمشیدی، تدوینگران: نیما تورانی، بابک عشقی زاده، آهنگساز: مهرداد نصرتی، طراح دکور: پیمان قانع، طراح انیمیشن و یارانه: حامد طبری، سیامک پورعابدینی


گروه اجتماعی

«مجموعه خنده بازار»/ 50 قسمت 40 دقیقه ای

زمان پخش: اعیاد رجبییه ، شعبانیه و... - ساعت 22:15
تهیه کننده: فرید شب خیز

-ساختار کلی این برنامه بر منوال شوخی با برنامه های تلویزیونی و مسائل روزمره اجتماعی بر مبنای باز سازی کمدی برنامه ها که با گریم و دکور کاملا مشابه برنامه های اصلی ساخته می شود. آنچه در نهایت باعث جذابیت برنامه خنده بازار می شود، همین تشابه ظاهر و محتوا در قالب طنز است.

سایر عوامل:
سر پرست نویسندگان: آرش قادری، نویسندگان: حمید برزگر، شهاب عباسی، آرش عرفانی و یزدان فتوحی، مدیر تولید: غلامرضا هاشم زاده، کارگردان هنری: شهاب عباسی، گریم: شهرام خلج، طراحی و ساخت دکور: طاهره رحمانی، علیرضا مفاخری، تدوین: علی شب خیز، حامد حسینی، بازیگران:حمید نیک برد، کوروش معصومی، سیامک مفیدی و ...


گروه فرهنگ و معارف اسلامی

«طرح بزرگ قرآنی 1445»– 56 قسمت 15 دقیقه ای

تهیه کننده: جواد بیک محمدی
زمان پخش : از شنبه 90/3/28 ،هر روز– ساعت 10:00

- پیرو طرح تابستانی 1445، این برنامه قرآنی با محوریت "سوره انفال " به روخوانی، روانخوانی با کارشناسی استاد قصری زاده وبخش مفاهیم، تفسیر و موضوعات کاربردی اجتماعی این سوره با حضور آقای دکتر میر باقری می پردازد. اجرای برنامه به عهده مجید یراق بافان است.


گروه ورزش

«نوای پهلوانان»/30 قسمت 20 دقیقه ای

زمان پخش: از شنبه 90/4/4،هر روز– ساعت 7:10
تهیه کننده و مجری طرح: مرتضی حداد

ورزش باستانی در کشور ما ریشه در فرهنگ و تمدن ایران و اسلام دارد.

در برنامه نوای پهلوانان بنیادهای آیین پهلوانی و رسوم جوانمردی در بین اهالی زورخانه مورد بررسی قرار می گیرد. این برنامه تلاش دارد تا ضمن معرفی قسمت های مختلف ورزش باستانی، عملیات ورزشی را به نمایش بگذارد. در مجموعه نوای پهلوانی با سنت ها و مراسم ورزشکاران جوانمرد زورخانه آشنا می شویم و مفاهیم اخلاقی را که هر پهلوان و قهرمان باید آن ها را رعایت کند از زبان خود ورزشکاران می شنویم. از سویی دیگر چون ورزش باستانی و پهلوانی از قدیمی ترین ورزش های ایرانی است و ریشه در فرهنگ و تمدن ما دارد از زوایای مختلفی، سنت های این ورزش را خواهیم دید.

با ارکان مهم زورخانه، خانه ی جوانمردی همراه با تمرین قدرت جسمانی آشنا می شویم. در مجموعه نوای پهلوانان نغمه هایی از مرشدان که در زورخانه ها اجرا می شود نیز دیدنی هستند. از آداب و رسوم و میراث پر بهای نیاکان ما هنوز سنت های جاری در زورخانه ها پا برجاست به لحاظ نقش سازنده و ترکیب منحصر به فرد زورخانه توجه به این ورزش ضرورت پیدا می کند. از سویی دیگر حفظ و گسترش این آداب از نظر فرهنگی ورزشی، اجتماعی و اخلاقی اهمیت ویژه ای دارد.

چون به ورزش باستانی در رسانه ی ملی کمتر توجه شده است و رفتار ورزشکاران باستانی بر اصول آیین فتوت و جوانمردی و از روی گذشت، فروتنی، صفا و ادب است شبکه سه سیما را بر آن داشته تا با معرفی این ورزش نمونه هایی از وظایف و اخلاق ورزشکاران باستانی را نشان دهد تا فرهنگ پهلوانی بیشتر از گذشته شناخته شود و به مرور ترویج یابد.


سایرعوامل:
کارگردان: فتح اله حداد، مشاور برنامه: علی مینایی، تدوین گر: شهاب شهنام، مدیر تصویر برداری و نورپرداز شهرستان ها: سعید فضائلی، مدیر تصویر برداری و نور پرداز: رضا ریوندی، صدا بردار: وحید بوالی، گرافیست و طراح: اباذر ناصری

 

10 فیلم برتر مافیایی جهان معرفی شدند

همزمان با رشد صنعت سینما، نگرش های جدیدی در ساخت فیلم های سینمایی در ژانرهای مختلف ایجاد شده است. در ژانر فیلم های مافیایی، نیز گونه های مختلفی از فیلم ساخته شده که مورد توجه نسل های مختلف علاقه مند به سینما قرار گرفته است.

معرفی چندین فیلم از بین انبوه فیلم های ساخته شده در ژانر مافیایی چندان ساده نیست. از فیلم "پدر خوانده" به کارگردانی "کاپولا" که همیشه در راس فهرست فیلمهای مطرح سینما بوده گرفته تا فیلم هایی که در چند سال اخیر با سلیقه های مختلف و توسط فیلم سازان گوناگون ساخته شده است. 10 فیلم برتر و منتخب مافیایی که همواره جز بهترین فیلم های سینمایی مافیایی در رسانه های سینمایی بوده اند، معرفی می شوند.

صورت زخمی scarface-1932
"هاوارد هاکس" کارگردانی این داستان مافیایی کلاسیک را که بخشی از آن بر اساس داستان زندگی واقعی "آلکاپون" روایت شده، بر عهده داشت. این فیلم به گفته "راجر ایبرت"، منتقد هالیوودی، صحنه های پر خشونتی را در زمان خودش در برداشت. داستان در مورد "تونی کامونته" (پاول مونی) روایت می شود که از سمت محافظ، رشد کرد و به قدرت زیادی رسید تا جایی که رئیسش از کار برکنار شد. رفتارهای خشن و ناملایمات زندگیش، باعث شد تا زندگی طولانی نداشته باشد. این فیلم یک شاهکار از یک کارگردان اسطوره بود.

پدرخوانده Godfather-1972
این فیلم یکی از بهترین فیلمهای مافیایی تاریخ سینماست. شما می توانید فیلم هایی زیادی را پیدا کنید که سایه ای از فیلم پدر خوانده، ساخته "فرانسیس فورد کاپولا" بر آن سنگینی کند. این یعنی یک ایده آل در ژانر مافیایی. با حضور "آل پاچینو"، به عنوان پسری که طالب آزادی بود و از طرفی فرزند "دن کورلئونه" بزرگ با بازی "مارلون براندو" با روحیه ای خشن بود. پدر خوانده، بی شک فیلمی طلایی از لحاظ استاندارد فیلم های پرهیجان محسوب می شود. بازی های قوی، بازیگردانی درست، کارگردانی حرفه ای و داستانی با رگه های ترس و اضطراب، تم های پیوسته و روایت بی نقص داستان، همه و همه به انتخاب این فیلم به عنوان بهترین فیلم ژانر مافیا صحه می گذارند. این فیلم بر اساس کتابی با نام پدرخوانده، اثر "ماریو پوتزو" ساخته شده است.

پدرخوانده 2 -1974 -Godfather2
همه می گویند دنباله فیلم ها هیچ وقت به کیفیت نسخه اول نمی شود اما گاهی اوقات، نوع روایت داستان و جذابیت های خانواده مافیایی "کورلئونه"، این موضوع را نقض می کند. پدرخوانده 2 ، برنده اسکار شد و به مخاطب گوشزد کرد که به "دون کورلئونه" جوانی که به قدرت رسیده بار دیگر نگاهی کند. از طرفی، "روبرت دنیرو" در جایی که به ایتالیایی صحبت می کند بسیار دیدنیست. این فیلم صفحات زندگی گذشته و حال خانواده کورلئونه را ورق می زند و داستان سیاهی از آن روایت می کند.

روزی روزگاری در امریکا-Once Upon A Time In America-1984
این فیلم به کارگردانی "سرجیو لئونه"، کارگردان ایتالیایی، ساخته شده است. او دیگر به مافیای ایتالیایی نمی پردازد و به مافیای یهودی که در نیویورک در حال رخ دادن است می پردازد.
"روبرت دنیرو" بار دیگر در این ژانر سینمایی حاضر می شود و در کنار "جیمز وود" قرار می گیرد. این فیلم همچنین جزئیات حال و گذشته را به چالش می کشد. فیلم به ما جنایتکارانی را معرفی می کند که کودک هستند و کم کم رشد کرده و در کنار هم باز هم جنایت می کنند. فیلم نامزد جایزه گلدن گلوب شد و در مراسم سینمایی "بفتا" در بریتانیا، برنده شد. بفتا اسکار بریتانیاییست. موسیقی این فیلم را که از مشهورترین قطعه های موسیقی سینماییست، "انیو موریکونه" ساخته است.

صورت زخمی-Scarface-1985
بار دیگر با این فیلم به برایان "دی پالما" باید درود فرستاد. او بار دیگر گفت که داستان مافیا، فقط قصه سیسیل نیست. "دی پالما" از کاراکتر کوبایی "تونی مونتانا" با بازی آل پاچینو" سخن می گوید. او وارد یک صحنه جنایت مواد در میامی می شود این فیلم هم پر از صحنه های خشن بود حتی در حد خودکشی. "استیون باور" و "میکله پففر" نیز در کنار"ال"، ایفای نقش کرده اند. داستان فیلم بر اساس نسخه سال 1932 با همین نام ساخته شده و با استقبال خوبی از سوی مخاطبان روبرو شد.

غیر قابل لمس ها-The Untouchables-1987
بار دیگر به یکی از فیلم های "برایان دی پالما" برخوردیم. این فیلم نوشته "دیوید مامت" است و تنها، قصه یک رئیس مافیا به نام "الیوت نس" و هم دانشکده ای هایش نیست بلکه داستان سقوط "آلکاپون" نیز هست. با بازی "روبرت دنیرو". "کاپونه"، یک آدمکش بی رحم است.البته نه با پیچیدگی های شخصیتی بلکه بسیار قابل فهم. " غیر قابل لمس ها"، یک فیلم ضد شیطانیست، فیلمی سنگین با سایه های خاکستری در صحنه ورود پلیس ها. در صحنه معروفی ،"نس"(کوین کاستر) می گوید: "من قانع شدم،من خوب بودم".دیگر بازیگر فیلم، "شون کانری"، برای بازی در نقش مکمل، اسکار بهترین بازیگر این نقش را به خود اختصاص داد.

رفقای خوب-Goodfellas-1990
"مارتین اسکورسیزی"، کارگردان صاحب سبک هالیوودی، در این فیلم ، فراز و نشیب های موجود در زندگی واقعی رئیس مافیای مشهور، "هنری هیل" را به تصویر می کشد. نقش "هیل" را "ری لیوتا" بازی می کند. این کاراکتر در جنایت غرق شده و زندگی اش سراسر خطر شده است. فیلم با کاراکتر های چند بعدی پر شده و این نگاه را به بیننده القا می کند که به بازی تک تک کاراکترها توجه کنند. "جو پشی" که در نقش یک مرد احمق بازی کرد، اسکار بهترین بازی را به خو د اختصاص داد. "روبرت دنیرو" و "لوراسین براکو"(فریاد) نیز در این فیلم بازی می کنند.

بوگسی-Bugsy-1991
فیلم در مورد یکی از خلافکاران لاس وگاس به نام "بوگسی سگال" یهودیست. حجم مافیایی فیلم بسیار بالاست و شاهد صحنه های زیادی از دنیای مافیا در فیلم هستیم. همچنین یک قصه رومانس بین "سگال"(وارن بتی) و "ویرجینیا هیل"(آنت بنینگ) به کارگردانی "باری لوینسون" روایت می شود. در بازه زمانی روایت فیلم، دوره خوبی از مافیا رقم خورده است. یک نگاه مثبتی نیز در فیلم موجود است که مخاطب به خوبی آن را درک می کند. "سر بن کیگزلی"، هنرپیشه مشهور هالیوودی به همراه "هاروی کیتل" در این فیلم بازی می کنند. این دو برای نقششان نامزد اسکار شدند.

دونی براسکو-1997-Donnie Brasco
"جانی دپ" با بازی در این فیلم به مافیا وارد می شود . او نقش یک پلیس جوان به نام "جو پیستون" یا "دونی براسکو" را بازی می کند. کار او ورود به یک باند مافیاییی است، جایی که "آل پاچینو" در کاراکتر "روجریو" نقش یکی از این افراد گروه مافیایی را بازی می کند. "جانی دپ" شرایط سقوط گروه را فراهم می کند . "انه هکه"، کاراکتر همسر "پیستون" را بازی می کند. این فیلم در بخش نمایش فیلم، نامزد اسکار شد.

جاده ای به سوی تباهی2002- Road to Perdition
فیلم یک جریان مافیایی ایرلندی را روایت می کند با بازی تام هنکس در نقش "مایکل سولیوان" که پس از برکناری رئیسش، "پل نیومن"، به به همراه پسرش بر سر کار می آید . سام مندز کارگردانی پروژه را به بهترین شکل از لحاظ تصویری برعهده دارد. فیلم در مورد گناهان و وظیفه شناسی های پدران و پسران و تلاش انها برای رسیدن به رستگاری است. :"جود لاو"، هنرپیشه با استعداد هالیوودی نیز در این فیلم به ایفای نقش پرداخته است.

فیلم هایی مافیایی دیگری هستند که جز فیلم های پر مخاطب هستند که از جمله آنها می توان به "من آمریکایی" که در مورد یک جنایتکار مکزیکی- امریکایی به نام "ادوارد اولموس" ساخته شده اشاره کرد. همچنین فیلم "بیلی باتگیت" با بازی "داستین هافمن" و فیلم "کازینو" ساخته "مارتین اسکوریزی" ازجمله این فیلم ها هستند.
ترجمه از مهدی چراغی

دیزنی اسامی ۱۰ فیلم آینده خود را تا سال ۲۰۱۲ اعلام کرد

نیو یورک، هشتم آوریل ۲۰۰۸ : دو تن از مدیران ارشد دیزنی ، دیک کوک Dick Cook و جان لستر John Lasseter ، امروز در یک کنفرانس خبری، رسما اسامی ۱۰ فیلم بلند انیمیشنی که به تنهایی یا با همکاری پیکسار تا سال ۲۰۱۲ به نمایش در خواهند آورد را اعلام کردند.

در لیست کسانی که در ساخت این فیلمها شریک هستند، نام هنرپیشگان مطرحی نیز به چشم میخورد که صدایشان را به کاراکترهای این فیلمها قرض داده اند. هنرپیشگانی چون: جان تراولتا و مایلی سایرس (“Bolt“) ، ریس ویترسپون، بیلی کونولی و اما تامپسون (“The Bear and the Bow“) ، آنیکا نانی ، رز و جان گودمن (“The Princess and the Frog“) و بالاخره تام هنکس و تیم آلن (“Toy Story 3“). در این لیست شش فیلم محصول مشترک دیزنی و پیکسار هستند و چهار فیلم از تولیدات دیزنی به تنهایی است . چهار فیلم هم اضافه بر این لیست ده تایی اعلام شده اند که دنباله هایی بر کلاسیک های دیزنی هستند و بصورت DVD به بازار عرضه میشوند. فیلمهای مشترک دیزنی و پیکسار که نمایش قریب الوقوع دو فیلم از این لیست ، یعنی Bolt و Wall-E اعلام شده است، همگی سه بعدی هستند.

دیک کوک ، مدیر ارشد استودیوهای دیزنی در رابطه با لیست فیلمهای آینده دیزنی/پیکسار چنین گفت: ما بخاطر محصولات آینده مان بسیار مفتخر و هیجان زده ایم . زمان آن رسیده بود که با ارائه فیلمهایی از هردو ژانر سنتی و کامپیوتری، با کیفیت برتر، به بینندگان محصولاتمان را در سراسر دنیا هدیه ای بدهیم . در سالی که ما هشتادمین سالگرد تولد میکی ماوس را جشن میگیریم ، احساس میکنیم که مناسب ترین زمان برای اعلام نام فیلمهای آینده فرا رسیده است. با داشتن مدیرانی چون جان لستر و اد کتمول Ed Catmull در راس تیمهای خلاق ، ما در زمانه ای بسیارهیجان انگیز از تاریخ استودیوهایمان قرار داریم . همانقدر هیجان انگیز که دیزنی همیشه بوده است…

در ادامه جان لستر اضافه کرد: زمانه ای باشکوه برای انیمیشن در دیزنی و پیکسار فرا رسیده است. کار کردن بر روی طیف گسترده ای از فیلمهای درجه یک و با همکاری تیمهای درجه یک و درخشان بسیار عالیست. چیزی که برای من بسیار هیجان انگیز است این است که من در هردو استودیوی دیزنی و پیکسار کار می کنم و با فیلمسازانی همکار هستم که عاشق کارشان هستند و در زمینه کارشان بهترین هستند. ما خرسندیم که دائما در حال گسترش دادن مرزهای تکنولوژی برای تولید محصولات دیجیتالی و سه بعدیمان هستیم و همزمان محصولات دستی و سنتی مان را هم بصورت فیلمهایی با کاراکترهای به یاد ماندنی و داستانهای خاطره بر انگیز ارائه می دهیم. والت دیزنی به ما آموخت که چگونه طنز، احساسات قوی و تحرک را با هم در فیلمهایمان ارائه دهیم . و حالا تیمهای خلاق ما، این اصول ماندگار را بصورت تازه تر و با نو آوری و خلاقیت به تصویر میکشند.

و حالا لیست فیلمها تا سال ۲۰۱۲

۲۰۰۸ :

وال ئی Wall-E / تاریخ نمایش ۲۷ ژوئن ۲۰۰۸ /کارگردان: اندرو استنتون Andrew Stanton

بولت BOLT / تاریخ نمایش: ۲۶ نوامبر ۲۰۰۸/ کارگردان: کریس ویلیامز، بایرون هوارد Byron Howard

تینکر بل TINKER BELL/ پخش بصورت DVD / تاریخ پخش : ۲۸ اکتبر ۲۰۰۸ / کارگردان : بردلی ریموند Bradley Raymond

2009

آپ UP / تاریخ نمایش : ۲۹ می ۲۰۰۹ /کارگردان : پیت داکتر Pete Docter

داستان اسباب بازی۱/ پردازش مجدد بصورت Ultimate 3D / تاریخ نمایش : دوم اکتبر ۲۰۰۹ / کارگردان :جان لستر

شاهزاده خانم و قورباغه THE PRINCESS AND THE FROG/ تاریخ نمایش : کریسمس ۲۰۰۹ / کارگردان: جان ماسکر، ران کلمنتز

TINKER BELL NORTH OF NEVER LAND/ پخش بصورت DVD

2010

داستان اسباب بازی ۲/ پردازش مجدد بصورت Ultimate 3D/ تاریخ نمایش ۱۲ فوریه ۲۰۱۰/ کارگردان :جان لستر

داستان اسباب بازی ۳/ تاریخ نمایش: ۱۸ ژوئن ۲۰۱۰/ کارگردان: لی آنکریچ Lee Unkrich

راپونزلRAPUNZEL / تاریخ نمایش: کریسمس ۲۰۱۰/ کارگردان : گلن کین Glen Keane، دین ولینز Dean Wellins

TINKER BELL A MIDSUMMER STORM/ پخش بصورت DVD/ کارگردان: کارولین گیرCarolyn Gair

2011

NEWT / تاریخ نمایش: تابستان ۲۰۱۱ / کارگردان: گری ریدستورم Gary Rydstrom

THE BEAR AND THE BOW/ تاریخ نمایش: کریسمس ۲۰۱۱ /کارگردان : برندا چپمن Brenda Chapman

TINKER BELL A WINTER STORY/پخش بصورت DVD

2012

ماشینها قسمت دوم CARS 2/ تاریخ نمایش :تابستان ۲۰۱۲ / کارگردان : برد لوئیس Brad Lewis

KING OF THE ELVES / تاریخ نمایش : کریسمس ۲۰۱۲ / کارگردان » آرون بلیزAaron Blaise، رابرت واکر Robert Walker

1- «شبکه اجتماعی»
دیوید فینچر بعد از فیلم محروم‌شده و بسیار طولانی «بنجامین باتن» با «شبکه اجتماعی» همه چیز را به ما یادآوری می‌کند. روایت او از وبسایت فیس‌بوک بموقع‌ترین و همین طور شوخ‌ترین فیلم سال است و چنان فضایی مالیخولیایی - در کنار از پشت خنجر زدن‌ها - خلق کرده که انگار هیچ پایانی بر آن نیست.

فیلمنامه پرضرب‌آهنگ آرون سورکین تنها به تحقیرها بسنده نمی‌کند، بلکه به شکلی زیبا شکل گرفته تا ما تنهایی طاقت‌فرسای مارک زاکربرگ (یکی از موسسان فیس‌بوک) را احساس کنیم، هم مبنای نامتعارف موفقیت او را و هم دلیلی که این موفقیت را بسیار سطحی جلوه می‌دهد.

او در داستان  (بازیگر نقش زاکربرگ) یک تکروی کینه‌جو و به همان اندازه کهن‌الگویی تراژیک است؛ کسی که با همه چیز آشناست، اما در نهایت از خود چیزی نمی‌داند. فینچر دغدغه‌های خود را به موسیقی پرتپش ترنت رزنور و آتیکس راس می‌سپارد و سبک کارگردانی نفوذناپذیر او به چیزی تعالی می‌دهد که به نظر پانویسی بر داستان امروز ماست، بخشی از ارتباطات انسانی که به الگویی از اعداد یک و صفر و سر‌و‌صدای لپ‌تاپ‌ها تنزل یافته است.


مارک زاکربرگ در صحنه‌ای از فیلم «شبکه اجتماعی» به کارگردانی دیوید فینچر

2- «یک پیشگو»
شاهکار با موضوع بقا در زندان ژاک اودیار 11 ماه پس از اکران، با نقش‌آفرینی فوق‌العاده پرشور طاهر رحیم به نقش یک زندانی عرب‌تبار که بین فرهنگ‌های متضاد گیر افتاده، همچنان فراموش‌نشدنی و تقریبا بی‌نقص جلوه می‌کند؛ فیلمی حماسی درباره فریب‌کاری‌ها از نوع داروینی.

3- «داستان اسباب‌بازی 3»
ما انتظار یک خداحافظی مشتاقانه را با اسباب‌بازی‌های اندی داشتیم، اما نه با این فیلم که همه چیزهای لازم را حفظ می‌کند و کمتر لحظه‌ای هست که ضعیف جلوه کند. «داستان اسباب‌بازی 3» وقتی هم که می‌خواهد با وودی و دار و دسته‌اش خداحافظی کند تنها به این واژه‌های ساده بسنده می‌کند: «ممنون، بچه‌ها». و با این کار خیلی از بزرگ‌ترها را هم به گریه می‌اندازد.

4- «سال دیگر»
بهترین فیلم مایک لی پس از «Topsy-Turvy» و ضیافتی از بازی‌های تماشایی از بازیگران همیشگی او. لسلی منویل به نقش یک شخصیت تنهای دائم‌الخمر حضوری در خور تحسین دارد، اما پایه و اساس فیلم نقش‌آفرینی فوق‌العاده خوب جیم برودبنت و روث شین به نقش یک زوج خوشنود و راحت (و شاید باافاده) است.

5- «من عشق هستم»
جادوی درخشان تیلدا سوئینتن مثل همیشه در کار است، اما او در این فیلم خیلی هم در امان نیست: لوکا گوادانینو کارگردان ایتالیایی در این درام با موضوع خیانت، عامدانه سوئینتن را به نقش یک همسر آشفته به حال خود رها می‌کند.

6- «حال بچه‌ها خوب است»
نقش‌آفرینی‌های تماشایی از آنت بنینگ و جولین مور به نقش دو مادر که با هم زندگی می‌کنند و نقشی سفارشی برای مارک روفالو در قالب مردی که پا به زندگی آنها می‌گذارد. لیسا چولودنکو کارگردان و یکی از فیلمنامه‌نویسان «حال بچه‌ها خوب است» با این کمدی دلچسب درمورد اختلال، کاری تماشایی انجام داده است.

7- «سگ‌دندان»
صحبت از اختلال شد. امسال هیچ چیز به اندازه فیلم یونانی و بسیار بدیع یورگوس لانتیموس درمورد خانواده‌ای زندانی اضطراب‌آور نبود.

8- «چگونه اژدهای خود را تربیت کنید»
امسال فقط استودیو پیکسار نبود که با فیلم‌های انیمیشنی خوب از راه رسید. دریم‌ورکس هم بالاخره با کارتونی جذاب درباره یک آهنگر وایکینگ و جانور دست آموز او، یک موجود خزنده آتشین، به موفقیت دست پیدا کرد.

9- «نویسنده پشت پرده»
تریلر سیاسی و چابک رومن پولانسکی درباره یک نخست وزیر تبعیدی هرچند ابتدا دست کم گرفته شد، اما فیلمی باکلاس، ترسناک و بسیار جذاب است. این درست که شخصیت نویسنده با بازی یوان مگرگور ناخواسته روی اعصاب راه می‌رود، اما حاضرجوابی‌های نیشدار در فیلمنامه رابرت هریس، واقعا بامزه است.

10- «آغاز»
چه شخصیت‌های این فیلم را دوست داشته باشید، چه از آنها متنفر باشید، تابستان امسال هیچ چیز به پای چشم‌اندازهای توهم‌زا و صحنه‌های سرگیجه‌آور و ابعاد فیلم کریستوفر نولان نرسید.

گريز از سنت، وحشت از مدرنيته

آواز گنجشك ها (مجيد مجيدي )

آواز گنجشك ها پيك نيكي است از سنت به مدرنيته؛ پيك نيكي از جنس فيلم فارسي.مشكل اصلي فيلم نيز از همين دست و پا زدن، سردرگمي و بلا تكليفي بين سنت و تجدد برمي خيزد. پس ناچار فيلم- و فيلمساز- به نسخه مندرس هميشگي فيلمفارسي پناه مي برد وپيك نيك با سماع شتر مرغ به هپي اندي اگزوتيك مي رسد و تمام.

فيلم از وحشت مدرنيته –  شهر – به رخوت سنت – روستا – باز مي گردد تا پناهي بجويد.

اما اين پناه، گريزگاهي موقتي است و ارتجاعي، و باز پيروي از آن مدرنيته است با تمام جلوه هاو تبعات ويرانگرش براي يك جامعه سنتي. كاش فيلمساز مي توانست اين قصه را بگويد؛ قصه شكست را. اما فيلمساز اين شكست – شكست تاريخي – را پيروزي مي نمايد تا دمي بياسايد وبتواند همچنان در جشنواره هاي مدرن و اولترا مدرن شركت كند و با فيلم اگزوتيك شبه نتورئاليستي مطرح باشد و نان بخورد و در كلان شهر تهران به زندگي مدرن روزگار بگذراند. اين معضل  پيچيده تر و وخيم تر مي شود وقتي انسان از جنس فيلمش – و دنياي فيلمش – نيست و مجبور مي شود آدرس عوضي بدهد: بازگشت به روستا، بازگشت به معصوميت هاي از دست رفته و ويران شده و طرد تجدد با تمام جلوه هاي شتر مرغي اش. اين جا است كه دم خروس بيرون مي زند و بازگشت به خود، به روستا، به مهرباني، به معصوميت و... يا شتر مرغ و سماعش پايان مي گيرد. و اين سردرگمي، اغتشاش – و ببخشيد دروغ – در شخصيت اول فيلم (كريم)خلاصه مي شود؛ شخصيتي كه منش ندارد، فقط كنش است و كنش هايش نيز با نخ نامرئي  فيلمساز است. همين است كه كريم را باور نمي كنيم و اذيت مي شويم و آوازش را كه‌ «دنيا دروغ است» و دمي خوش باش. چشم جناب فيلمساز! دنيا براي كي دروغ است؟براي ما – مخاطب – يا براي شما – فيلمساز - ؟

به فيلم برسيم و بعد به فيلمسازش. ظاهرا قرار بوده اين شخصيت دو وجه داشته باشد و ما با دو كريم مواجه باشيم و در آخر دوباره به كريم اول باز مي گرديم كه به «خود» رسيده!كريم اول مي بايست مهربان باشد، سنتي و فقير – شبيه پدردر بچه هاي آسمان – كه نيست.

كارگر مزرعه شتر مرغ است. چرا شتر مرغ؟ چون عجيب و غريب است. اگزوتيك است و خارجيان را خوش مي آيد و گوشتش نيز گران است؟ چرا اين «كريم» از اول گريم بيني اش شتر مرغي است! تا به آخر؟ سه بچه دارد و يك زن روستايي مهربان، اما منفعل، كه اگر لحظه اي فعال شود و بدون اجازه «صاحب» بخشش كند، تنبيه مي شود و آبرويش بر باد مي رود.ظاهرا كريم عاشق او است و عاشق خانواده اش. يك خانواده فقير حاشيه نشين كه علي القاعده مي بايستي رابطه گرمي با هم داشته باشند و احترام بينشان حاكم ـ باز شبيه بچه هاي آسمان ـ كه نيست.

كريم از اول فيلم به پسر بچه اش (حسين) پرخاش مي كند و فحش مي دهد و پسر هم از همان ابتدا در فكر ميليونر شدن. چرا ؟ مگر حسين پسر اين خانواده سنتي با اصول نيست؟ ـ چيزي شبيه بچه هاي... ـ پس از ابتدا خللي در خانواده سنتي موجود است؛ خللي كه مانع رابطه سنتي انساني ادعايي اثر است. خللي كه كريم نمي داند، اما فيلمساز مي داند ـ ناخودآگاه ـ خلل و نفوذمدرنيته در سنت. كريم، پرخاشجو و نامهربان است، اما به دستور فيلمساز، نه با منطق شخصيت و قصه، اداي مهرباني در مي آورده، كه سريعاً لو مي رود. به شتر مرغ ها غذا مي دهد ـ با ادا واطوارهاي مهربانانه ـ اما به محض فرار سفارشي شترمرغ ـ باز به اشارة فيلمساز ـ با « بي معرفت »خواندن آن ها روي بر ميگرداند، شبيه عصبانيت و فحاشي اش به ماجراي ميليونر شدن پسرـ ماهي و آب انبار ـ و ماجراي سمعك دختر، كه تنها علت وجوديش، صرف نظر از پر كردن و پوشاندن اين خلل در شخصيت كريم ـ و قصه و ديگر سوراخ هاي اين فيلمنامة سست ـ بخشيدن چهره تماشاگر پسند به او است و پر رنگ كردن وجه فقر و بينش اجتماعي گرا به فيلم كه با قصه چفت نمي شود و پيرنگ فرعي سطحي كار نشده اي است كه از فيلم بيرون مي زند. تمام صحنه هاي بداومانيستي سمعك را اگر از فيلم در بياوريد، چه اتفاقي مي افتد؟ فقط سانتي مانتاليسم اجتماعي نماي «كانوني» ( كانون پرورش فكري) فيلم كم مي شود و البته فيلم كمي قابل تحمل.

كريم ظاهراً با همسايه ها مهربان است و املت شتر مرغ را با آن ها قسمت مي كند؛ بسيار متظاهرانه و سطحي. از طنز لوس با بازي بد ناجي در اين صحنه بگذريم و خنده هاي لوس تر بچه ها.

فيلم تا اين جا يك سوم از زمانش را تلف مي كند كه مي توانست در چند دقيقه خلاصه شود و اين همه كسالت توليد نكند. از خانة سنتي كريم چه مي بينيم؟ حوض و حياط و اتاق هاي شبيه بچه هاي آسمان، منهاي روح آن. همه چيز دكور است. آدم ها نيز بي هويت، كه به هيچ كدام  پرداخته نمي شود. همه اكسسوار صحنه اند. نگاه حاكم بر محيط و خانواده تا اين جا، نگاه تحقيرآميزي است ـ بر خاف بچه هاي آسمان ـ محيط ـ  نه فضا، كه فيلم فضا ندارد ـ اگزوتيك باقي مي ماند، براي خوشامد جشنواره هاي فرهنگي.

مي رسيم به كريم دوم؛ كريم پا گذاشته به محيط مدرنيته ـ مدرنيتة موهوم ـ كريم با يك بهانة ساده و باز سفارشي اخراج مي شود. شتر مرغ فرار كرده. چه صحنه بدي است اين فرار، و فيلم پر است از صحنه هاي بد و زايد : كريم و چند كارگر تا دو قدمي شتر مرغ مي دوند و بعد مي ايستند تا شترمرغ بگريزدو فيلم بهانه اي بيابد براي قسمت دوم. كريم به تهران شلوغ و مدرن زده مي آيدو نا خواسته مسافري بر پشت موتورش مي نشاند و كريم Taxi Driver مي شود يا راننده موتور، مسافركش، و به ناچار با جلوه هاي مدرنيته در كلان شهر تهران مواجه مي شود. فقط مواجهه،نه تماشا. با آدم هاي دروغگو و شارلاتان برخورد مي كند و با آسمان خراش ها و اتوبان ها وكالاهاي مصرفي بسته بندي شدة خارجي و تمام. اين است « تماشا»ي مدرنيته؟ گويا كريم  هيچ وقت به تهران نيامده و هرگز هم دروغ نشنيده و آدم هاي اين چنيني نديده! اخلاقيات و سكناتش به هم مي ريزد و در چنبرة جلوه هاي سطحي تجدد رنگ مي بازد. چه اخلاقياتي كه با يك تلنگر ـ مواجهه ـ فرو مي ريزد؟ چه كاريكاتوري از استحاله! محيط عوض مي شود، دشت و دمن به خيابان هاي شلوغ و دود و سرو صداهاي ماشين ها تغيير مي كند. و كريم ساده دل ما ديگر نمي تواند پولي به فقير بدهد. سعي مي كند، اما نميشود و حتماً از اين نشدن، ناراحت! چرا هيچ نمايي از اين نيست؟ كريم به ادعاي فيلم « طماع وحريص» شده و مال اندوز!

به سبك فيلمفارسي، حياط خانه اش را به آشغال داني و زباله داني اشياء تبديل مي كند. ديگر آنكريم سابق نيست و حرام نمي فهمد، و در صحنه اي گوجه سبز مي خرد و از آن جا پول حرام قاطي پول هايش شده؛ گوجه ها از باربند موتور مي افتند و مي ريزند. فيلمساز دستور داده مقدار گوجه هاي ريخته شده اندازة همان پانصد تومان حرام باشد نه بيش تر. اين صحنه از شدت سطحي بودن، به ابتذال فيلمفارسي پهلو مي زند؛ هم در ايده، هم در اجرا. اين صحنه شبيه صحنه ديگري است با همين مفهوم: رانندة زورگوي موتور سواري كه مسافر كش است، به دليل زورگويي به كريم، موتورش خراب مي شود و مسافر كش به كريم مي رسد. حق به حق دار رسيد!

اين درس اخلاق براي كودكان عقب افتاده، به سياق فيلمفارسي نيست؟ از اين درس اخلاق هاي سطحي و فرمايشي در فيلم فراوان است.و چه آزاري مي دهد اين پند و اندرزهاي دروغين فيلمساز و اين نظام دروغين اخلاقي فيلم! اين «نظام» را ـ نظام پاداش و عقوبت ـ كمي بازتر كنيم: تل آشغال ها و خنزرپنزرهاي حياط بر سر صاحبش فرو مي ريزد، آن هم در لحظه اي كه او مهربان است و با لبخند چاي مي نوشد. و كريم زخمي شده و پايش مي شكند؛ همان پاي رفتن به« سرزمين موعود» يا سرزميني هرز و مذموم، و زمينگير مي شود و لابد همين زمينگيري و به  عيادت آمدن نمايشي همسايه ها، كافي است تا به خود آيد؛ آن هم در آن صحنه باسمه اي.مي بينيد اين از منطق فيلمفارسي ـ و اجراي آن ـ فراتر نمي رود.

اين احساسات سطحي با پيرنگ هاي تزئيني مانند گل فروختن و خشم كريم و كاميون سبزي و ماهي بازي و آب انبار و لحظة « درخشان » پرواز گنجشك ها كه با نوري اضافي سعي درنمادسازي دارد، حتي نمي تواند قلقلكي ذهني به مابدهد. يا نمادي بسيار رو و مضحك اينسرت دست پينه بسته و زخمي پسر بچه از نگاه كريم، و بدتر از همه، نماهاي «زيبا» و« خارق العاده» و «درخشان» و ... با قطع موسيقي و افكت ـ زيبايي ظاهري اين چند نما براي ما ـ بر خلاف دوستان طرفدار ـ چرا به كار نمي آيد؟ اول اين كه سوراخ شدن و افتادن بشكه نه از دل صحنه و منطق آن، بلكه به دستور فيلمساز يا خداي عقوبت كنندة او انجام شده و از همان نظام اخلاقي  فيلمفارسي آمده با اين منطق: از آن جا كه بچه ها زياده خواهند و مي خواهند ماهي ها را بفروشندـ نه برج ها را! ـ و ميليونر شوند ـ نه ميلياردر ـ پس عقوبت مي بينند و شادي كاذبشان در وانت بار با اشك و غصه بر هم مي ريزد. و آن زيبايي ظاهري نيز در فرم، زشت مي شود، چرا كه زيبايي وقتي كار مي كند كه از دل ـ و پشت ـ جهان بيني و نگرش زيبا به فرم زيبا برسد. زيبايي مقدم نيست. تأثير گذاري اصل است و مقدم، كه مي بايست به زيبايي ختم شود. اگر در همان لحظه كه مشغول تماشاي پديده اي زيبا هستيم، به ياد بياوريم كه چه زشتي درونش جاي دارد، منزجرمي شويم. لبخند زيبا مي تواند براي فريب باشد تا خنجر پنهان درپشتش را نبينيم و خنجر در قلبمان خوب بنشيند. اين چه قتل عام بي رحمانه اي است از ده ها ماهي براي گرفتن اين پلان؟ «هنر» مهم تر است از انسان؟ «هنر» به هر قيمتي؟ ببخشيد اين «هنر» ارزاني فريب خوردگان هنرنما.

جالب است كه فرنگيان اومانيست نيز كه مخالف حيوان آزاري اند، هم از اين پلان هاي «زيبا»خوششان مي آيد و آن را پختگي و هنرنمايي فيلمساز مي دانند. به به از اين عالم معكوس شده!

به به از اين اومانيسم قلابي!

همين جا از نماي هلي شات «زيبا» ي در فيروزه اي هم بگوييم كه از بافت ديداري فيلم بيرون مي زند و گويي متعلق به فيلم ديگري است و فقط قصد دارد تماشاگر را با فرم مرعوب كرده و بفريبد ـ و ما را به ياد مخملباف مي اندازد ـ اين نما، گويا « معناگرا » است و نمادپرداز. لابدميخواهد بگويد چه رنجي مي برد كريم؛ رنج جسماني و روحاني، همچون بر دوش كشيدن صليب عيسي مسيح! شوخي نكنيد. نما بي معنا و وصله اي است؛ و بي اثر.

اما نماز خواندن كريم جلوي در خانه و ماشين لوكس و اهالي مدرن آن ديگرچيست؟ كريم اهل نماز شده؟ آن هم بعد از صحنه اي كه او را دزد خطاب كرده اند، و به خدا پناه برده؟چرا جلوي خانه اين چنيني؟ و چرا در حال نماز مرتب با چشم هايش اين ور و آن ور را مي پايد؟مي خواهد ديگران او را در اين حال ببينند و دلشان بسوزد؟ و نماي شربت مرد ثروتمند چيست؟

ثروتمندان از نماز دروغين فقرا خوششان مي آيد؟ درود بر ثروتمندان بي درد! درود بر زحمتكشان دردمند! زنده باد ثروت! زنده باد فقر! آفرين بر جناب فيلمساز! اين نما جايزه دارد!

ضمناً چرا حملة فيلمساز به مال اندوزي و طمع و زياده خواهي، فقط شامل حال فقرا مي شود ـ كريم ـ نه ثروتمندان؟ اين ديگر ما را وا مي دارد تا خيلي چيزها بگوييم، كه نمي گوييم، فقط اين كه آيا اين ليوان شربت از طرف فيلمساز به كريم داده نشده؟ از طنز اروتيك لوس فيلم هم بگذريم كه باز ما را ياد مخملباف مي اندازد ـ نماي دكمة كريم و دامن زنش ـ و از نماي درشت لحاف پولك دوزي شده به جاي آسمان.

از موسيقي تزئيني جناب عليزاده هم بگذريم كه هيچ كاري نمي كند و حسي بر نمي انگيزد، جزپرت كردن ما از نما و از رويداد. همه چيز تزئيني است و دكوراتيو؛ و دروغين.

مي ماند جلوه فروشي آخر فيلم با نماي سماع شتر مرغ، كه زير نويس مي خواهد.« لطف و صنع خداوند!» اين نما به باور من جلوه فروشي خود فيلمساز است گرفتار ستايش خويش، براي جشنواره هاي خارجي، كه « مرا ببينيد و تحويل بگيريد » و بس.

نماهاي هلي شات كريم در حال اداي شتر مرغ درآوردن هم از بافت ديداري فيلم بيرون مي زند و باز ابتر مي ماند. صحنه ته ندارد، همچون عمدة صحنه هاي فيلم.سينما، ادا و اطوار و نمانمايي و پز دادن با نماها نيست. متأسفم. آواز گنجشك ها دست دوم بچه هاي آسمان هم نيست؛ كاريكاتوري از آن است؛ پس گرفتن آن است. آواز گنجشك ها  فيلم بدي است و جعلي، با سطحيتي فريبكار و ويرانگر.

وقتي آدمي ديگر از جنس و نوع نگاه بچه هاي آسمان نيست، قادر نخواهد شد آن را بازسازيو به روز كند. اداي گذشتة خود را درآوردن، اما مماس با آن گذشته نزيستن، فاجعه است. دروغ بيرون مي زند و ناتواني.

هاكس اما مي تواند؛ مي تواند يك قصه را چندين بار بگويد و بازجذاب باشد و ديدني، چرا كههاكس واقعأ مؤلف است؛ و اصلاً دنيايي دارد ـ وسبك ـ و دنيايش را روز به روز عوض نمي كند.

هاكس اگر معتقد است « فيلم خوب، يعني سه صحنه عالي و هيچ صحنه بد» كسي است كه اساس سينما را قصه گويي مي داند و اين حرفش رادراين چارچوب بايد ديد، تا فهميد، و گرنه دستورالعملي است ابتر وحتي گمراه كننده. كسي مي تواند سه صحنه عالي و هيچ صحنه بد خلق كند كه قصه گويي بلد باشد، و روايت، چرا كه در سينما همه چيز ـ فضا و شخصيت ـ از دل قصه مي آيد، نه خارج از آن. روايت از همه چيز مهم تر است، حتي از واقعيت، و روايت بدون تعليق، ابتر است.

هاكس مي گويد « كارگردان، داستان سرا است ... اگر قصة عالي يي به دستتان برسد، ساختش كاري ندارد. اما اگر قصة بدي داشته باشيد، ساختش روزگارتان را سياه مي كند ... همة آنچهتلاش دارم انجام دهم، نقل يك قصه است ... در يك فيلم، مهمتر از همه چيز قصه است»و...خب ملاحظه مي كنيد؟ اگر فورد مي تواند ده صفحه از فيلمنامه را دور بريزيد و فيلمش را بسازد،فورد است. قصه گويي تمام عيار و مؤلفي بي نظير، با دنيايي به وسعت يك كهكشان، با سبكي منحصر به فرد كه تدوينش را هم در دوربين مي كند و هيچ كس نمي تواندفيلم را تدوين كند، مگر آن شكلي كه فورد مي خواهد. سهم او از فيلم، همة فيلم است، همچون هيچكاك، روسليني،رنوآر، برگمان، ميزوگوچي و .... .فيلمسازان بزرگ همگي داستان سرايند. آن ها سينما را به داستان هايشان نمي افزايند، بلكه داستان هايشان را كه با سينما انديشيده شده، درون سينما مي ريزندو جهانشان را در پس قصه هابر ملا مي كنند.

سينماي ما فاقد تكنيك و فاقد صورت است و ناتوان از اثر گذاري و تصرف در مخاطب. سينماي ما بحران زده است و دچار دو آفت جشنواره زدگی فردگی و آفت فیلمفارسی . اولي آفت مهلك تري است و آسيب جدي تري. سينماي جشنواره اي ما، عقب مانده، اگزوتيك، بدوي، سست و بي حال است و افسرده. و فاقد مخاطب، با محيطي و احياناً فضايي بي بهره از امكانات اولية زندگي مدرن، گرفتار به دست آوردن يك لقمه نان. با ادا و ادعاهاي فراوان فرم و معناگرايي و ... و غير قابل تحمل.

فيلمفارسي هاي امروزي نيز فاقد دنياي بي خيال و شاد قديمي هايند كه رؤياي مخاطبشان بودندو به همين دليل گهگاه تحمل پذيرشان مي كرد. فيلمفارسي هاي  قديمي تا حدي مي توانستندقصه شان را بگويند؛ امروزي ها، اصلاً. فيلمفارسي هاي امروز تمام مزخرف اند و افسرده و بر خلاف فيلمفارسي هاي ديروز كه جلوي مخاطبشان مي رفتند، پشت سر مخاطب هستند.سينماي جشنواره زده و فيلمفارسي مرتب از يكديگر سر بر مي آورند. اگر جشنواره ها جواب ندهند، بازاري مي شوند و سخت گيشه اي يا اگر در گيشه شكست بخورند، پناه مي برند به جشنواره ها.

 سينماي ما پيوستگي ندارد، انقطاع دارد و گسستگيش، نتيجه گسستگي در وجود فردي و اجتماعي فيلمسازان است كه به فيلم سرايت مي كند. اغلب دوستان فيلمساز ما ديگر نه دنيايي دارند، نه باوري، نه دغدغه اي. ادايش را در مي آورند، اما مخاطب مي فهمد و پس مي زند، چرا كه مخاطب جلوتر است و فريب نميخورد. هر چند فيلم كلي جايزه جهاني ببرد.

بحث سينماي ملي و سينماي جهاني بماند براي بعد ـ مفصل ـ سينما بايد نياز فيلمساز باشد ـ كه نيست ـ تا بتواند به نياز مخاطب تبديل شود.

پاسخ مفصل حامد بهداد به اظهارات فریبرز عرب‌نیا را بخوانید: آقای بازیگر حرفه‌ای، یادتان نیست سر صحنه «جرم» چه کردید؟/گول اسب و یال و کوپال مختار را نخوریدا

توضیح : این جوابیه را حامد بهداد در پاسخ به فریبرز عرب‌نیا نوشته است که در برنامه تلویزیونی هفت بی اشاره مستقیم، بهداد را به مجنون وار رفتار کردن به بهانه مارلون براندو بودن متهم کرده بود. .

متن یادداشت حامد بهداد خطاب به فریبرز عرب‌نیا را بخوانید:
شنیده ام در برنامه ی هفت در جهت تغییر مسیر فرهنگی سینمای جهان، یک مشت افاضات ایراد کرده اید و پای از گلیم ادب فراتر نهاده، به قصد اهانت، تلویحا مرا بازیگری مجنون و بدور از اصول اخلاق حرفه ای که به فکر سرنوشت مردم نیست، خوانده اید. گویا نامی هم از مارلون براندو برده بودید. از صنعت ایهام استفاده کردید یا دغدغه ی ادب داشتید؛نمی دانم.اما شما که با بدعنقی و تفرعن پوک، فضای کاری را عصبی و زشت می کنید، دم از اخلاق حرفه ای نزنید! فضای فرهنگی به شدت با سانسور مواجه است. متولی رسانه نمی داند به جای فرصت دادن به لودگی فکری ،باید فضایی برای تنفس فکری تدارک ببیند وگرنه تلویزیون جای عقده گشایی شخصی نیست که اجازه ی اهانت به دیگران را به امثال شما بدهد. اینها، همه از عدم تمرین صحیح آزادی بیان است.اما شما هم گویا گرفتار توهم سختی شده اید. اینکه مردم به تماشای سریال مختار می نشینند ،ربطی به توانایی محدود شما در بازیگری و ایفای نقش مختار ندارد. کرور کرور پول نفت از بیت المال هزینه ی ساخت سریال های تلوزیونی می شود تا مردم با تماشای اعتقاداتشان به وجد بیایند. شاید هر بازیگر دیگری هم جای شما بود از اینهمه مواجهه با لبخند عمومی دچار توهم می شد. والا شما قبل از مختار کجا بودید و بعد از آن کجا هستید؟ شکلات داغ؟! مدهوش آن یال و کوپال و اسب و درشکه ی آراسته به صنعت گریم و طراحی نشوید. غره به دوبله ی سریال در چند کشور عربی نیز نباشید و وهم جهانی ورتان ندارد. شما خیلی کمتر از آن هستید که بخواهید از موضع یک مدعی العموم درباره سرنوشت مردم اظهار نگرانی کنید. مگر شما متولی امور فرهنگی هستید؟ مگر نماینده اخلاق جامعه اید؟ مگر سینمای ایران به شما نمایندگی داده است؟چه کرده اید؟ چه کسی به شما این اجازه را داده که در قالب اظهار نظر به تخریب دیگران بپردازید ؟ مگر شما یک هنرپیشه بیشتر هستید؟ آنهم با مدرکی دون و سوادی نازل در حوزه ی بازیگری و مطالعاتی مقدماتی و عمومی در حد کارلوس کاستاندا و دون خوان. نکند توهم فرهنگی بودن و روشن بینی دارید؟! پس تکلیف فلاسفه و جامعه شناسان و انسان شناسان و زبان شناسان و محققان چه می شود؟ کسانی که سینمای ایران و جهان را به صورتی جدی دنبال می کنند ،هیچ جایگاهی برای امثال من و شما قائل نیستند و اگر من درباره ی براندو زیاد می گویم ، به دلیل آنست که الگوی صحیح بازیگری را معرفی کرده باشم تا دانشجویان و علاقمندان بازیگری به واسطه هنرپیشه ای چون شما در جزیره ای کوچک محدود و گرفتار نشوند. اتفاقا بر این عقیده ام که نقطه ضعف سریال مختار شیوه ی بازی شخص خود شماست. از این رو دستمزدی که به شما پرداخت شده از سرتان هم زیاد است و به گمانم آن مبلغ، حق بازیگرانی مثل فرهاد اصلانی و اکبر زنجانپور بوده است. از طرفی آن چنان دم از اخلاق حرفه ای می زنید که انگار همین دیروز از هالیوود به تهران آمده اید. یادم نمی رود روزی را که سر صحنه ی "پرتقال خونی" به خاطر اینکه سیروس الوند پیشنهاد متفاوتی داشت و به مذاقتان خوش نمی آمد، بر سرش نعره می کشیدید و بی ادبانه در حضور مردم وعوامل او را "تو" تو" می خواندید و احترام عدد سنش را نگاه نمی داشتید و با عربده کشی "منم" "منم" می زدید که " هرچه من می گویم." از عوامل پروژه ی مختار شنیدم به خاطر اخلاق خوشتان، سه روز به جایتان "بدل" گذاشته و شما را سر صحنه نخواسته و بی شما به فیلمبرداری ادامه داده بودند. در منزل خانم علیزاده، سام درخشانی به شما اظهار لطف کرد و گفت که از بچگی شما را دوست داشته ،اما شما با نهایت بی رحمی وقساوت در جواب گفتید: "شما هنوز هم بچه اید!" درجمع دیگری از دوستان به رامبد جوان اهانت کردید و او با فروتنی شما را پیشکسوت خود خواند. سر صحنه ی فیلم جرم احترام آقای کیمیایی را نگاه نداشتید و در حضور جمع به من که بازیگر آن فیلم و آماده ی برداشت پلان بودم، متلک گفتید،طوری که تمرکزم بهم ریخت و دیالوگهایم را فراموش کردم. شما اخلاق حرفه ای دارید؟ حیف آنهمه زحمت که اقای کیمیایی برای شما کشید. وگرنه شما قبل از ایشان هنرور فیلم مسافران بودید. شما یک روز کاری پروژه ی سینمایی "جرم" را از فرط تنگ نظری به گند کشیدید ،چرا که از توفیق دیگران رنج می برید. سرصحنه ی "مختار" کسوت آقای زنجانپور را ندید گرفته و ایشان را که آنطرفتر ایستاده بوده، صدا زده و گفته اید " آقای زنجانپور یک دقیقه بیایید کارتان دارم" ...خاطر ایشان که صدها شاگرد تحویل جامعه ی هنری این مملکت داده، به شدت از شما مکدر است. حرمت رسانه را نگه داريد ، سینما یا تلویزیون مقدس است شما نبايد از آن به عنوان وسیله ای در جهت خودکامگی و جاه طلبی خودتان استفاده کنید. سیروس الوند بر این عقیده است که عاطفه در فریبرز عرب نیا تعطیل است. گفته اید که فلانی مجنون است،من افتخار می کنم که بازیگری مجنون هستم ،چون اصل جنون است و عشق است، نه آن مشخصات من درآوردی که برای بازیگر کامل شدن در برنامه ی هفت بر شمردید؛ از جمله "قدرت و اراده "، "پایمردی و شجاعت" و "آنکه در فضای تنگ نگنجد "وغیره .اینها که مشخصات "خلیل عقاب" است! اتفاقا بدانید که بازیگری اگر به هنر می رسد،محصول پردازش درونی ضعف ها و ترس ها و اضطراب هاست. جناب آقای متوسط! نزاکت داشته باشید و عقیده ی خود را در قالب ادب بیان کنید و دیگر به خاطر یک حرف پیش پا افتاده از مارلون براندو درباره ی انعکاس نور مهتاب روی برکه ی منزلش، از خود بی خود نشوید. اگر دمل پشت گردن ندارید، سر بالا آورید و به خود ماه بنگرید یا اگر شوق عارفانه دارید کمی تذکره الاولیاء بخوانید.گرچه از آنجا که شما را خوب میشناسم بر این نظرم که درون و بیرونتان یکی نیست. شما بهتر است نگران سرنوشت خودتان و فرزندتان باشید